-
1 foeditas
foedĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] aspect hideux, laideur, difformité. [st2]2 [-] saleté, malpropreté, infection. [st2]3 [-] difformité morale, souillure, honte, turpitude. - notabilis foeditas vultus, Plin. 36, 5, 4, § 12: laideur remarquable. - foeditates cicatricum, Plin. 33, 6, 35, § 110: hideuses cicatrices. - foeditas spectaculi, Liv. 1.28.11: horrible spectacle. - foeditas, quā Sulla obiit, Plin. 11, 33, 39, § 114: la maladie dégoûtante qui emporta Sylla. - foeditas odoris, Cic.: odeur infecte. - depravatio et foeditas animi, Cic. Off. 3, 29, 105: dégradation et laideur de l'âme. - barbarismi foeditas, Quint. 1, 5, 4: honteux barbarisme.* * *foedĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] aspect hideux, laideur, difformité. [st2]2 [-] saleté, malpropreté, infection. [st2]3 [-] difformité morale, souillure, honte, turpitude. - notabilis foeditas vultus, Plin. 36, 5, 4, § 12: laideur remarquable. - foeditates cicatricum, Plin. 33, 6, 35, § 110: hideuses cicatrices. - foeditas spectaculi, Liv. 1.28.11: horrible spectacle. - foeditas, quā Sulla obiit, Plin. 11, 33, 39, § 114: la maladie dégoûtante qui emporta Sylla. - foeditas odoris, Cic.: odeur infecte. - depravatio et foeditas animi, Cic. Off. 3, 29, 105: dégradation et laideur de l'âme. - barbarismi foeditas, Quint. 1, 5, 4: honteux barbarisme.* * *Foeditas, pen. corr. huius foeditatis. Liu. Laideur, Quand il fait laid veoir quelque chose.\Foeditas odoris. Cic. Puanteur.\Spectaculi. Liu. Cruaulté. -
2 odor
ŏdōr (ŏdōs), ōris, m. [st2]1 [-] odeur, senteur. [st2]2 [-] mauvaise odeur. [st2]3 [-] chose odorante, parfum, essence, aromate. [st2]4 [-] bonne odeur, parfum. [st2]5 [-] odeur, indice; pressentiment. [st2]6 [-] vapeur, exhalaison. - odoribus liquidis perfusus, Hor.: parfumé d'essences. - odor dictaturae non nullus est, Cic.: il y a quelque pressentiment d'une dictature.* * *ŏdōr (ŏdōs), ōris, m. [st2]1 [-] odeur, senteur. [st2]2 [-] mauvaise odeur. [st2]3 [-] chose odorante, parfum, essence, aromate. [st2]4 [-] bonne odeur, parfum. [st2]5 [-] odeur, indice; pressentiment. [st2]6 [-] vapeur, exhalaison. - odoribus liquidis perfusus, Hor.: parfumé d'essences. - odor dictaturae non nullus est, Cic.: il y a quelque pressentiment d'une dictature.* * *Odor, vel odos, huius odoris, pen. prod. Plaut. Odeur, Senteur, Flaireur, Flair.\Angusti odoris rosa. Plin. De petite odeur.\Vastitas odoris. Plin. Grandeur et vehemence d'odeur.\Grauis odor oris. Ouid. Puanteur de bouche.\Expirare odorem dicitur res aliqua. Catul. Rendre bon odeur.\Odores, in plurali, et aromata, pro eodem accepisse videtur Columella. Toutes manieres de senteurs composees pour plaisir et delectation, Parfuns.\Differtum corpus odoribus. Tacit. Embaumé.\Odor. Plin. Infection d'air.\Odor, per translationem. Cic. Res fluit ad interregnum, et est nonnullus odor Dictaturae. Il y a quelque doubte et souspecon, On flaire. -
3 argumentum
argūmentum, i, m. [arguo] [st1]1 [-] ce qui fait connaître, déclaration, exposition; signe, indication, indice. - unicum fugitivi argumentum, Petr. 105: le seul signalement qui dénonçât le fugitif. - amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr. 137: c'est par là que je t'indique mon affection et non ma malignité. - cantus, animi felicia laeti argumenta, Ov. M. 4: chants, témoignages du bonheur des coeurs joyeux. - odoris argumenta, Plin. 12, 15, 35, 68: les caractéristiques d'une odeur. [st1]2 [-] indication d'un sujet, sujet, matière, objet, argument (d'une pièce); oeuvre, poème, fable. - argumentum comœdiae, Plaut. Amp. 95, etc.: argument (sujet) d'une comédie. - cf. Cic. Inv. 1, 27; Cael. 64; Quint. 5, 10, 9. - contionis argumentum, Cic. Har. 8: thème d'une harangue. - epistulae argumentum, Cic. Att. 10, 13, 2 [9, 4, 1]: matière d'une lettre. - notam judici fabulam, quippe apud ipsum auctorem argumenti, peragit, Liv. 3, 44, 9: il joue jusqu'au bout sa comédie connue du juge, puisqu'il la joue devant celui précisément qui en a fourni la donnée. - explicare argumenti exitum, Cic. Nat. 1: trouver un dénouement. - ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Cic. Verr. 4, 124: il y avait sur les portes des sujets en ivoire du travail le plus accompli. - sum argumenti conditor ipse mei, Ov. Tr. 5: je suis moi-même le sujet de mon poème. [st1]3 [-] argument, preuve, témoignage. - hoc mihi erit argumento: cela me servira de preuve. - mores quidem populi Romani quantum mutaverint, vel hic dies argumento erit, Liv. 39: ce jour seul suffira pour prouver combien les moeurs des Romains ont changé. - argumenti satis est, Cic.: c'est une preuve suffisante. - argumentis philosophorum credere, Cic. Ac. 2, 117: croire aux arguments des philosophes. - argumenta criminis, Cic. Verr. 2, 101: preuves à l'appui d'une accusation. - Siculorum erga te voluntatis argumenta, Cic. Verr. 2, 157: preuves des dispositions des Siciliens à ton égard. - praetereo illud quod mihi maximo argumento ad hujus innocentiam poterat esse, Cic. Amer. 75: je laisse de côté le trait suivant qui pouvait me fournir un argument très fort en faveur de son innocence. - quod idem maestitiam meam reprehendit, idem jocum, magno argumento est me in utroque fuisse moderatum, Cic. Phil. 2, 39: le fait qu'il me reproche en même temps ma tristesse et mon enjouement est une bonne preuve que sur les deux points j'ai gardé la mesure. - id satis magnum argumentum esse dixisti, cur esse deos confiteremur, Cic. Nat. 1, 62: tu as dit que c'était un argument suffisant pour nous faire reconnaître l'existence des dieux. - philosophorum exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, collecta sunt, Cic. Div. 1, 5: on a recueilli certains arguments de choix des philosophes destinés à prouver pourquoi il y a vraiment une divination. - vincon' argumentis, te non esse Sosiam? Plaut. Am.: t'ai-je convaincu que tu n'es pas Sosie?* * *argūmentum, i, m. [arguo] [st1]1 [-] ce qui fait connaître, déclaration, exposition; signe, indication, indice. - unicum fugitivi argumentum, Petr. 105: le seul signalement qui dénonçât le fugitif. - amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr. 137: c'est par là que je t'indique mon affection et non ma malignité. - cantus, animi felicia laeti argumenta, Ov. M. 4: chants, témoignages du bonheur des coeurs joyeux. - odoris argumenta, Plin. 12, 15, 35, 68: les caractéristiques d'une odeur. [st1]2 [-] indication d'un sujet, sujet, matière, objet, argument (d'une pièce); oeuvre, poème, fable. - argumentum comœdiae, Plaut. Amp. 95, etc.: argument (sujet) d'une comédie. - cf. Cic. Inv. 1, 27; Cael. 64; Quint. 5, 10, 9. - contionis argumentum, Cic. Har. 8: thème d'une harangue. - epistulae argumentum, Cic. Att. 10, 13, 2 [9, 4, 1]: matière d'une lettre. - notam judici fabulam, quippe apud ipsum auctorem argumenti, peragit, Liv. 3, 44, 9: il joue jusqu'au bout sa comédie connue du juge, puisqu'il la joue devant celui précisément qui en a fourni la donnée. - explicare argumenti exitum, Cic. Nat. 1: trouver un dénouement. - ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Cic. Verr. 4, 124: il y avait sur les portes des sujets en ivoire du travail le plus accompli. - sum argumenti conditor ipse mei, Ov. Tr. 5: je suis moi-même le sujet de mon poème. [st1]3 [-] argument, preuve, témoignage. - hoc mihi erit argumento: cela me servira de preuve. - mores quidem populi Romani quantum mutaverint, vel hic dies argumento erit, Liv. 39: ce jour seul suffira pour prouver combien les moeurs des Romains ont changé. - argumenti satis est, Cic.: c'est une preuve suffisante. - argumentis philosophorum credere, Cic. Ac. 2, 117: croire aux arguments des philosophes. - argumenta criminis, Cic. Verr. 2, 101: preuves à l'appui d'une accusation. - Siculorum erga te voluntatis argumenta, Cic. Verr. 2, 157: preuves des dispositions des Siciliens à ton égard. - praetereo illud quod mihi maximo argumento ad hujus innocentiam poterat esse, Cic. Amer. 75: je laisse de côté le trait suivant qui pouvait me fournir un argument très fort en faveur de son innocence. - quod idem maestitiam meam reprehendit, idem jocum, magno argumento est me in utroque fuisse moderatum, Cic. Phil. 2, 39: le fait qu'il me reproche en même temps ma tristesse et mon enjouement est une bonne preuve que sur les deux points j'ai gardé la mesure. - id satis magnum argumentum esse dixisti, cur esse deos confiteremur, Cic. Nat. 1, 62: tu as dit que c'était un argument suffisant pour nous faire reconnaître l'existence des dieux. - philosophorum exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, collecta sunt, Cic. Div. 1, 5: on a recueilli certains arguments de choix des philosophes destinés à prouver pourquoi il y a vraiment une divination. - vincon' argumentis, te non esse Sosiam? Plaut. Am.: t'ai-je convaincu que tu n'es pas Sosie?* * *Argumentum, argumenti, Verbale. Cic. Raison et preuve de quelque chose doubteuse, Argument, Signe, Indice, Conjecture, Motif.\Argumenta criminis alicuius. Quint. Raisons par lesquelles on prouve quelque crime avoir esté commis.\In argumentum ducere rem aliquam. Quint. Amener pour preuve.\In argumentum obiicere. Quintil. Pour preuve.\Argumentum graue. Quintil. De grand poix.\Argumentum vanum. Quintil. Vain, et de nulle efficace ou valeur.\Sine argumento maledicere alicui. Cic. Sans couleur ou raison, Sans motif et occasion.\Iudicarem antea istud plurimis argumentis. Cic. Par beaucoup de conjectures ou raisons.\Quid habuit argumenti aut rationis res quamobrem, etc. Quelle cause ou raison, etc.\Argumenta atque indicia. Cic. Signes, Argumens, Conjectures, Indices apparens.\Quae res pertenui nobis argumento indicioque patefacta est. Cic. Par bien petite conjecture et souspecon.\Argumento oculorum atque coniectura animi scrutari amplitudinem solis. Plin. Par y regarder.\Accipere argumentum certissimum. Cic. Prendre certaine enseigne de quelque chose.\Argumenta alicui rei dicere. Plaut. Dire la raison.\Satis est argumenti, nihil esse debitum Naeuio, quod, etc. Cic. C'est assez pour montrer evidemment que, etc.\Satis magno argumento esse debet, quod, etc. Cic. Ce doibt estre signe assez cler et evident que, etc.\Cui argumento adest oppidum. Plin. Pour la quelle chose confermer, il y a une ville.\Pro argumento illa procursatio Numidarum, Annibalem exercitumque castris non mouisse. Liu. Cela donna à cognoistre que, etc.\Quo argumento? Plaut. Raison pourquoy? A quoy le cognois tu?\Scire cupio quid habeat argumenti ista manumissio. Cic. Quelle couleur et raison il a d'avoir, etc.\Argumento, Ablatiuus elegans. Plin. Mares negantur anno diutius viuere: argumento, quia nulla, etc. A raison que, ou Pourtant que, etc.\Argumentum scripturae. Quintil. La matiere de quoy on escript.\Tabulae vero nouae quid habent argumenti, nisi, etc. Cic. Que contiennent elles? ou Que dient elles? Qui est la matiere, quel est l'effect des cessations generales, des obligations, si ce n'est que, etc.\Argumentum ad scribendum deest. Cic. Je ne te scay qu'escrire.\Argumenta picturae. Cic. Divises, ou Devis de peinctures.\Argumentum operis caelati, vel textilis picturae, et peripetasmatum. L'histoire d'une tapisserie, ou chose semblable. Bud.\Argumentum ingens. Chose longue à descrire. Bud. ex Virg.\Argumentum esse alicui erroris. Ouid. Cause, Occasion. -
4 virus
virus, i, n. [st2]1 [-] suc, jus, humeur. [st2]2 [-] Cic. Plin. poison, venin. [st2]3 [-] drogue, potion. [st2]4 [-] Lucr. Col. mauvaise odeur, puanteur. [st2]5 [-] Plin. Man. saveur amère, amertume, âcreté. [st2]6 [-] Virg. Plin. semence animale. [st2]7 [-] au fig. venin, fiel, amertume. - virus cochlearum, Plin.: bave des limaçons. - virus amatorium, Plin.: philtre. - virus odoris, Plin.: mauvaise odeur. - evomere virus acerbitatis suae, Cic. Lael. 23: exhaler son fiel. - futile virus linguae, Sil. 11, 560: vaine insolence. - in illos virus habe qui... Mart.: garde les traits de la satire pour ceux qui...* * *virus, i, n. [st2]1 [-] suc, jus, humeur. [st2]2 [-] Cic. Plin. poison, venin. [st2]3 [-] drogue, potion. [st2]4 [-] Lucr. Col. mauvaise odeur, puanteur. [st2]5 [-] Plin. Man. saveur amère, amertume, âcreté. [st2]6 [-] Virg. Plin. semence animale. [st2]7 [-] au fig. venin, fiel, amertume. - virus cochlearum, Plin.: bave des limaçons. - virus amatorium, Plin.: philtre. - virus odoris, Plin.: mauvaise odeur. - evomere virus acerbitatis suae, Cic. Lael. 23: exhaler son fiel. - futile virus linguae, Sil. 11, 560: vaine insolence. - in illos virus habe qui... Mart.: garde les traits de la satire pour ceux qui...* * *Virus, priore prod. Indeclinabile, n. g. Plin. C'est proprement une forte et vehemente odeur qu'on sent principalement soubz les aiscelles de l'homme, Le bouquin, L'espaule de mouton.\Ingluuie natum virus extinguere vnguento. Pli. La puante haleine qui vient de gourmandise. Comme font les punaiz et verollez qui portent du musc sur euls.\Virus paludis. Colum. La puante odeur qui en sort.\Amatorium virus. Plin. Poison ou autre chose qu'on donne à boire ou à manger à aucun pour l'induire à aimer.\Lunare virus. Lucan. Flux menstrual d'une femme.\Malum virus. Virgil. Venim, Poison.\Mortiferum virus. Cic. Poison mortelle.\Virus, per metaphoram. Plin. Mauvaise saveur, Mauvais goust, Amaritude.\Virus. Plin. Teincture.\Virus. Plin. La semence que les bestes donnent à leurs femelles. -
5 adjectus
1) присоединение, прибавление Macr2) вкладывание, вставка ( cuneorum Vtr)3) приближение, прикосновение (a. odoris tangit nares Lcr) -
6 foeditas
foeditās, ātis f. [ foedus I \]безобразие ( vestitūs C); омерзительность ( odoris C); мерзость, гнусность (animi C; spectaculi L) -
7 gravitas
gravitās, ātis f. [ gravis ]1) тяжеловесность, тяжесть (navium Cs; onĕrum O etc.)2) беременность O3) тягостность, тяготы, трудность (temporum, belli L); опасность, серьёзность ( morbi C)4) нездоровье, слабость, хилость (corporis C; g. senīlis O)g. aurium (или audiendi) PM — тугоухостьg. spiritūs CC — одышкаg. mentis Sen — душевная подавленностьg. linguae C — затруднённость речи5) омерзительность, неприятность (odōris PM, T); зловоние ( halĭtūs PM); вредность, нездоровый характер (caeli C; loci L)6) строгость, суровость (legum, responsi C, L etc.)7) дороговизна ( annonae T)8) влиятельность, значительность, вес ( civitatis Cs); важность ( artium C); сила, действие, убедительность ( verborum vel sententiarum C); серьёзность, солидность, достоинство ( magnā gravitate vivere C); величие, непреклонность (g. in dolore C) -
8 ignavia
ignāvia, ae f. [ ignavus ]1) вялость, недостаток энергии, косность, бездействие, праздность (socordia atque i. Sl)2) трусливость, малодушие (timidĭtas et i. C) -
9 odor
ōris m.1) запах (suavis, taeter C)2) дурной запах, зловоние ( gravitatem odoris lenire Su)3) аромат, благоухание ( florum C)5) дым ( ater V); чад, пар ( culinarum fumantium Sen)6) предчувствие, предположениеo. alicujus rei est C — чувствуется что-л. или поговаривают о чём-л.7) слабый признак, налёт ( urbanitatis C)8) редко (= odoratus II, 1.) чутьё, обоняние rhH. -
10 suavitas
suāvitās, ātis f. [ suavis ]приятность, привлекательность (oris, vocis Nep; odoris, cibi C); удовольствие, наслаждение, прелесть ( vitae C); приятность, любезность (orationis, hominis C) -
11 subditus
-
12 sufflatus
I 1. sufflātus, a, umpart. pf. к suffio2. adj.1) разбухший, раздутый ( corpus Vr)2) надутый, чванящийся ( multiplĭci scientiā Vr); выспренний ( in dicendo AG)3) рассерженный PlII sufflātus, ūs m.дуновение, дыхание, веяние ( odōris PM) -
13 vehementia
1) страстность, пылкость, пламенностьhomo acris vehementiae PM — человек весьма страстный, неукротимой энергииv. venarum PM — сильный пульс -
14 adiectus
-
15 asper
asper, era, erum, Adi. m. Compar. u. Superl., rauh, barsch (Ggstz. lēvis u. lenis), I) eig.: 1) rauh für den Gefühlssinn, a) übh., uneben, holperig, aspera saxa, Enn. fr. u. Pacuv. fr.: asperi Athones, Lucil. fr.: loca aspera et montuosa, Caes.: in locis autem et illa naturalia (spectantur) plani an montuosi, leves an asperi, Cic.: asperrimo atque arduissimo aditu, Cato fr.: asp. hiems, Vell.: arteria, die Luftröhre, Cic.: nummus, noch nicht durch den Gebrauch abgegriffen, neu geprägt, Suet.: mare, stürmisch, Liv.: equum tenacem asperioribus frenis castigare, Liv. – m. Abl. (durch), Athesis ille saxis asper, Pan. vet.: pocula aspera signis, mit halberhabener Arbeit, Verg.: aspera caelo (dem Klima nach) Germania, Tac.: m. 2. Sup., asper attactu, Varr. r. r. 2, 5, 8: asper tactu, Hor. carm. 3, 2, 10. – subst., asperum, ī, n., das Rauhe, Unebene, in aspero (ungeprägter Münze) accipere, Sen.: asperrimo hiemis, Tac.: im Plur., aspera maris, die Stürme des Meeres, Tac.: per aspera (rauhe Orte) et devia, Suet.: a tergo insulae per aspera (Klippen) erepo, Sen. – b) rauh, harsch u. dah. stechend, kratzend, sentes, Verg.: barba, Tibull.: tussis, im Halse kratzend, Mart. – u. spitz, scharf, mucro, Lucan. 6, 186; 7, 139. – 2) für den Geschmack od. Geruch, rauh, harsch, herb, beißend, victus (Kost), Plaut.: vinum, Ter.: allium asperi saporis, Plin.: piper asperrimum, Plin.: herba odoris asperi, Plin. – subst., quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic. de fin. 2, 36. – 3) für das Gehör rauh, grob, derb (Ggstz. lenis), (plura vocum genera) lene, asperum, Cic.: vox, Quint.: aspera mutata est in lenem tempore longo littera, quae toto nomine prima fuit, R in L (Remuria in Lemuria), Ov. fast. 5, 481. – dah. in der Rhetor. von der Rede, holperig, unregelmäßig, uneben (Ggstz. lēvis), aspera, tristis et horrida oratio, Cic.: compositio praefracta et aspera, Sen. – u. in der Gramm., spiritus asper, der H-Laut, Prisc. – II) übtr.: 1) v. lebenden Wesen u. deren Benehmen gegen andere, rauh, barsch, trotzig, ungestüm, spröde, abhold (Ggstz. mitis, lenis, placidus et quietus), amica, aspera atque praecox, Lucil. fr.: homo asper et durus, Cic.: quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos, Cic.: C. Fimbria (orator) asper, maledicus, Cic.: verbis asper, Ps. Quint. decl.: cladibus asper, erbittert, Ov.: aspera est illi Venus, abhold, Tibull.: Pholoë, spröde, Hor.: asperrimi ad condicionem pacis, Liv.: rebusque veni non asper egenis, nicht abhold schmaler Bewirtung = gern vorlieb nehmend mit usw., Verg.: monitoribus asper, voll Trotz gegen usw., Hor. – u. rauh, grämlich, streng in bezug auf Lebensansicht u. Lebensweise, (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus, Cic.: accessit istuc doctrina non moderata nec mitis, sed, ut mihi videtur, paulo asperior et durior, quam aut veritas aut natura patitur, Cic.: Cato asperi animi fuit, sed rigidae innocentiae, Liv. – u. wild, trotzig durch die Beschäftigung mit Waffen, Krieg u. Jagd, (Carthago) studiis asperrima belli, Verg.: gens laboribus et bellis aspera, Iustin.: virgo, Diana, Sen. poët.: in ludo ac rudibus cuivis satis asper, Trotz bietend, Lucil. sat. 4, 27. – v. Tieren, wild, graus, anguis asper siti, gereizt, Verg.: lupus dulcedine sanguinis asper, Ov.: bos aspera (drohend) cornu, Verg.: m. folg. Infin., (equus) asper frena pati, Sil. 3, 387. – 2) v. Zuständen, wie unser mühsam, schwierig, kitzlich, dornenvoll, mißlich, hart, bitter, rauh, empfindlich, unangenehm, niederschlagend, dolor (est) motus asper in corpore, Cic.: scilicet res ipsa aspera est, die Sache ist kitzlich, schlimm, Sall.: res asperae, schwierige Aufträge, Sall.: asperius opinione, schwieriger, als man sich's vorstellte, Sall.: mala res, spes multo asperior, noch weit trüber die Aussicht, Sall.: fata, Verg.: odia, Verg. – insbes. v. Krieg u. Kampf (s. oben no. II, 1), wild, bellum, Sall. u.a.: u. so pugna, Verg. – u. v. Verhältnissen usw., peinlich, schwer u. bedrängt, drückend, mißlich, res, tempora, Cic. u.a.: u. subst., aspera, ōrum, n., Widerwärtigkeiten, Ungemach, Bedrängnis, Hor., Liv. u.a. – v. Urteilen, Gesetzen, Strafen usw., hart, streng, streng u. sträflich, sententia, Liv.: censura, Vell.: lex, Quint.: custodia, Tac.: subst., asperiora suadere, zu härteren Maßregeln raten, Suet. – 3) von der Rede, stechend, bitter, kränkend u. beleidigend, facetiae, Cic.: verba, Ov. – / Synkop. Formen aspro, Scribon. 180. Pallad. de insit. 67: aspros, Stat. Theb. 1, 622: aspris, Verg. Aen. 2, 379.
-
16 capio [2]
-
17 foeditas
foeditās, ātis, f. (foedus, a, um), die Scheußlichkeit, Abscheulichkeit, Gräßlichkeit, a) in physischer Hinsicht, Alpium, Liv.: vestitus, Cic.: vulnerum, Liv.: sordium ac squaloris, Sen.: odoris intolerabilis foeditas, Cic.: quaedam vix enarrabilis f. (häßliche Blässe), Quint. – Plur., Tert. ad nat. 2, 13. Arnob. 3, 14: superfluae foeditates (Unrat), Arnob. 2, 16. – b) in moral. Hinsicht, turpificati animi, Cic.: decreti, Liv.: tanta f. supplicii, Liv.: cuius indignitati haec etiam f. accesserat, Iustin.: crescit in dies f. (Niederträchtigkeit) utrāque linguā notata, Plin. ep.: se ingenti foeditate maculavit, Vopisc. – Plur., exsecrandae foeditates, Apul. met. 8, 29 extr.: verborum foeditates, häßliche, schmutzige Ausdrücke, Salv. de gub. dei praef. p. 27 M.
-
18 glebula
glēbula (glaebula), ae, f. (Demin. v. gleba), I) ein Klümpchen Erde, eine kleine Erdscholle, Col. 1, 6, 23: nulla Atticae regionis glebula, Val. Max. 5, 3. ext. 3. – meton., kleine Scholle, Äckerchen, Iuven. 14, 166. Apul. met. 9, 35: glaebulas emi, Petron. 57, 6. – II) übtr., übh. ein Klümpchen, Knöllchen, Stückchen, murrae, Vitr. 8, 3, 13: nivis, Scrib. Larg. 199: thus exiguum et odoris alicuius unam concremare glebulam, Arnob. 7, 12. p. 246, 27 R.: prägn., se glebulam ex Parthico metallo attulisse, Goldstufe, Plin. ep. 10, 74 (16), 3.
-
19 gravitas
gravitās, ātis, f. (gravis), I) die Schwere, 1) eig., die Schwere, die Wucht, die Last, o neris, Ov.: armorum, Caes.: navium, Caes.: immobilis longitudine et gravitate haste, Liv.: moveri gravitate et pondere (v. d. Atomen), Cic.: me mea defendit gravitas, Ov. – 2) übtr.: a) als habituelle Eigenschaft: α) die Tiefe des Tons, gr. soni vel acumen, Mart. Cap. 9. § 932: fastigia vocum gravitasque, Mart. Cap. 3. § 268. – β) das Gewicht, die Gewichtigkeit, der Gehalt, die Bedeutung, Bedeutsamkeit, der Einfluß, Nachdruck, civitatis, die bedeutende Macht, Caes.: sententiarum, Cic.: artium, Cic.: accessit iudiciis gravitas, Vell. – γ) die Würde ( das würdevolle Benehmen), die Erhabenheit, Feierlichkeit, Majestät (oft neben maiestas), augusta, Ov.: regentis, Ov.: oris, Liv.: bes. auch der Rede u. des Redners, dicendi, imponierende Beredsamkeit, Cic.: verborum, Quint.: Sophoclis, Quint. – δ) die Charakterstärke, -festigkeit, Konsequenz, Beständigkeit, Caesaris, Cic.: viri, Curt.: imperii, Cic.: in quo gravitas et auctoritas est, Cic.: cum gravitate et constantia vivere, Cic.: u. der Ernst, die Bedächtigkeit, Besonnenheit, Strenge, Härte im Benehmen, Lacedaemoniorum, Nep.: comitate condita gr., Cic.: gravitate mixtus lepos, Cic.: gravitatis severitatisque personam sustinere, Cic. – b) als auf andere einwirkende Eigenschaft: α) die Höhe des Preises, annonae, sumptuum, Tac. – β) die Schärfe, die Häßlichkeit des Geruchs, odoris, Plin. u. Tac.: dah. der üble Geruch, oris, animae, Plin.: halitus, Plin. – γ) der schädliche, nachteilige, ungesunde Einfluß, die Schädlichkeit, Ungesundheit, caeli, Cic.: loci, Liv.: autumni, Sall. fr. – II) das Beschwertsein, a) das Schwangersein, die Schwangerschaft, meton. = die Leibesbürde, Ov. met. 9, 287. – b) das Beschwertsein, die Schwere, Schwerfälligkeit, Mattigkeit, der ungesunde, krankhafte Zustand, si in sensibus ipsius est aliqua forte gravitas atque tarditas, Cic.: gr. corporis, Cic.: linguae, Cic.: aurium od. auditus od. audiendi, Schwerhörigkeit, Plin.: spiritus, schwerer Atem, Cels.: tristitia (Trübsinn) et gr. mentis (Schwermut), Sen.: Plur., capitis gravitates, Plin. 27, 130: gravitates oris et dentium, Plin. 37, 143. – c) das Gedrücktsein, die Schwäche im Alter, senilis, Ov. met. 7, 478.
-
20 ignavia
īgnāvia, ae, f. (ignavus), I) die Lässigkeit, Trägheit, als Mangel an Tatkraft, an Energie, Ggstz. industria, Sall., Ggstz. labor, Cels.: qui exaedificaret suam incohatam ignaviam (Taugenichtsleben), Plaut.: Plur., Gell. 9, 5, 6. – u. insbes., die Feigheit, Feigherzigkeit, Ggstz. fortitudo, Cic.; u. Ggstz. virtus, Sall. – II) übtr., v. lebl. Subjj., das Unkräftige, Unwirksame, odoris, Plin. 12, 119.
См. также в других словарях:
MURES Moscovitici — animalcula sunt, a Moscovia, ubi magnô numerô reperiuntur, vix vero alibi occurrentia: abietum, terrae et radicum latebras incolentes, a muribus nostratibus formâ parum absunt; sed tantâ odoris fragrantiâ, ut ex musco compacta et musco feta… … Hofmann J. Lexicon universale
BROMOS — apud Plin l. 18. c. 10. Far sine arista ost. Item siligo adiciuntur hs genera, bromos, siligo exceptutla et tragos, externa omnia ab Orrente invecta, oryzae similia: avena est frugifera (qualis nostra est) ex Graeco Βρόμος, ut videre est apud Dio … Hofmann J. Lexicon universale
CARYOPHYLLA — inter florum illustriores, quorum gratiae cedat tulipanarum gloria, tum coloris varietate, tum odoris suavitate. Duo genera summa, hortense et silvestre, per omnia, nisi molem spectes ex alimento, paria. Folia illis bina undiquaque ad eundem… … Hofmann J. Lexicon universale
CORONA — I. CORONA Urbs Daciae mediterranea forsan Palmissa antiqu. Nunc urbs Transylvaniae ad Burciam amnem, Stephanopolis et Brassovia etiam: munita in regiuncul. Burcza; ubi 3. suburbia, quorum unum Bulgari, 2. Hungari, 3. Saxones incolunt. 12. leuc.… … Hofmann J. Lexicon universale
CROCUM seu CROCUS — CROCUM, seu CROCUS inter praecipua horrorum pratorumque decora, παρὰ τὸ εν κρύει θάλλειν, quod in frigores floreat, nomen nonnullis invenit. Floret enim sub Pleiade et paucos dies, Theophrast. de Plantis, l. 6. c. 6. Virgilio vero flos vernus est … Hofmann J. Lexicon universale
MUS Peregrinus — apud Hieronym. adv. Iovinianum l. 2. Odoris autem suavitas et diversa thymiamata et muscus peregrini muris pellicula: nonnuliis est moschus seu muscus animal, qui proin legunt, et muscus e peregrini muris pellicula. Videtur enim illis muscum… … Hofmann J. Lexicon universale
MUSCUS — apud Hieronym. ad Iovinian. l. 2. Odoris autem suavitas et diversa thymiamata et amomum et cyphi et oenanthe et Muscus et peregrini muris pellicula: est Graecorum μόσχος, Latine etiam hinc moschus, qui per se odoramentum facit idque… … Hofmann J. Lexicon universale
POLIUM — I. POLIUM Graece πολιὸν, uti saliunca, vestibus olim odoris gratiâ interponi consuevit. Plin. l. 21. c. 7. Saliunca tantae suavitatis, ut metallum esse coeperit. Vestibus interponi eam gratissimum, sicut apud Graecos polion herbam, inclutam… … Hofmann J. Lexicon universale
ZIBETTA — sive Civettica Felis, e cuius sudore odoramentum colligitur suavissimum, ζαπέτα Nicetae, Bellonio Veterum hyaena est, sed hyaena in luporum genere, Zibetta in felium potius est. Nechyaenam, quae Veteribus adeo nota fuit. odore notabili praeditam… … Hofmann J. Lexicon universale
ԱՆՈՒՇԱՀՈՏ — (ի, ից.) NBH 1 0222 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c ա. εὑώδης, εὕοσμος odoris suavis, boni odoris, fragrans, bene olens Անոյշ հոտով. ունօղ կամ բուրօղ զհոտ անուշութեան. ... *Իւղ, կամ պտուղ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
одориметрия — [лат. odor (odoris) запах + гр. мерю] – способы определения силы запаха пахучих веществ. Большой словарь иностранных слов. Издательство «ИДДК», 2007 … Словарь иностранных слов русского языка